• Subcribe to Our RSS Feed
Browsing "Blog"

En «Pompas de papel» de Radio Euskadi

Dic 2, 2011   //   by admin   //   Blog  //  No Comments

En el último Pompas de papel, Kike Martín y Felix Linares (la voz), recomendaron «Dios nunca reza». Sale por el minuto 22 y me gusta mucho eso que dicen del punto bruto navarro del libro, de llamar a las cosas por su nombre.

PRESENTACIÓN EN DONOSTI

Nov 29, 2011   //   by admin   //   Blog  //  No Comments

El próximo VIERNES 2 DE DICIEMBRE a las 19:00H en la FNAC de Donosti presentaré «Dios nunca reza». Esta vez me acompañará el músico y escritor y amigo IÑAKI ESTÉVEZ. Espero que salga bien porque la última vez que estuve en esa FNAC me caí por las escaleras mecánicas. Afortunadamente, no me pasó nada e hice feliz a mucha gente. Fui una especie de Harold Lloyd de las letras.

EN MONDRABERRI

Nov 27, 2011   //   by admin   //   Blog  //  No Comments
Aurkezpen atsegina eskaini du Patxi Irurzun idazleak
Gaztetxeko giro epelean, «Dios nunca reza» eta «¡Oh, Janis, mi dulce y sucia Janis!» liburuak aurkeztu ditu iruindarrak. Jan-edana ere izan da lagun giroan.

595.2 (id: 7360768)

Koldo Carrillo- 2011/11/19

Toki oker edo deserosoagoetan egingo zituen Patxi Irurzun idazleak bere liburuen aurkezpenak… baina gaurkoan ez, gaurkoan Arrasateko gaztetxean izan da iruindarra, jende gazte eta ez hain gaztearen aurrean Dios nunca reza eta ¡Oh, Janis, mi dulce y sucia Janis! Memorias de una estrella porno (amateur) liburuak aurkezten, bere azken bi lanak. Hogei pertsona inguru interesez hurbildu dira gaztetxera eta autoreak, azalpenen bitartez, bi liburu hauek gerturatu dizkie irakurleei. Aurkezpen atsegina izan da, giro lasaian, eta azalpenekin lagunduta, ardoa eta jatekoa izan dira entzuleentzat.

Irurzunek aurkezpenaren hasieran azaldu moduan, “bi liburuak oso ezberdinak dira”, eta esaldi honen bitartez uler daiteke idazleak begiratu eta sentitzeko dauzkan modu ezberdinak. Samurtasunetik hasi eta pentsaera apurtzaileeneraino, horrela irudikatzen du Patxi Irurzunek bizitza, inguruan ikusten duena, egunerokotasuna… berba bat bera ere isildu barik.

Dios nunca reza liburua egunkari bat dugu, idazlearen bizitzaren tarte batean gertatu ziren aldakuntzen ondorioz, sentimenduak irakurlearekin banatzeko nahitik sortutako lana. Obra “mestizoa” da iruindarraren esanetan, izan ere, eguneroko bizitza arlo ezberdineko ideia eta gertaerek markatzen dute. Hala, familia, krisia, lana edo egungo egoera azaltzen ditu modu pertsonalean.

Bestelako lana dugu ¡Oh, Janis, mi dulce y sucia Janis! Memorias de una estrella porno (amateur) liburua. Autoreak adierazi duen moduan, La polla más grande del mundo liburua idatzi ostean, blog bat ireki zuen eta jende mordoaren bisitak jaso zituen honek, “gero jakingo nuen bisitari hauek masturbatzaile sutsuak zirela”, gaineratu du Irurzunek. Edonola ere, umorea eta pornografia nahasten direneko fikziozko pertsonaia asmatu zuen idazle iruindarrak, kasualitatez porno izar bihurtzen den Iruñeako zabor-biltzaile heavy bat, eta poliki-poliki, gustuz tiratu zuen haritik istorioa osatu arte. Nobela pornografiko honetan, sexua den modukoa azaltzen du Irurzunek eta “hizkuntza explizituan” idatzita dago. Dena dela ere, “itxuraz besterik ez da pornografikoa”. Gaineratu duenez, bidaiak, politika, umorea edo maitasuna agertzen dira liburu honen orrialdeetan barrena.

http://mondraberri.com/mondraberri/contenidos.item.action?id=6865063&menuId=7109426&type=7109426

PONGAMOS QUE HABLO DE JOAQUÍN

Nov 25, 2011   //   by admin   //   Blog  //  No Comments

Ayer estuve en la librería ELKAR de Pamplona acompañando a Joaquín Carbonell en la presentación de su biografía de Sabina «Pongamos que hablo de Joaquín». Buena afluencia, Joaquín con la mano tonta de firmar y después unas cañas y unos pinchos, junto con Dani Insolenzia, que también se acercó a acompañar al maestro. Ahí salimos los tres retratados, la mar de contentos, en una foto urbana, digamos. Después me acerque al Terminal a saludar a Odón, de El cuarto verde, que tenían bolo y solo pude oírles en la prueba de sonido, porque se me acababan las villavesas para volver a casa. Todavía me dio tiempo para llegar a casa y ver un poco de Cuéntame, y me pareció muy bonito y me dejó muy preocupado lo de Merche y la mancha de café por el mantel extendiéndose después de palparse un pecho en la habitación del hotel, mientras el gilipollas de Alcántara (al que su hijo pequeño se va pareciendo cada vez más) volvía de regreso a Madrid en coche tras un ataque de celos. Solo me tomé cuatro cañas, de verdad.

EN EL VIDRIOCLIP DE INSOLENZIA

Nov 22, 2011   //   by admin   //   Blog  //  1 Comment
Los chicos de Insolenzia ya tienen el videoclip para una de las canciones de su último disco, titulada, Un mar de cristales rotos, y en el que yo salgo (al principio y al final y un poco por medio) interpretando a uno de mis personajes, Dick Grande, de Oh, Janis, mi dulce y sucia Janis. Al Patxino no soy, precisamente, pero a mí me hace una ilusión de la leche… Y yo creo que ha quedado curioso.

Páginas:«1...200201202203204205206...287»
ga('create', 'UA-55942951-1', 'auto'); ga('send', 'pageview');