• Subcribe to Our RSS Feed
Archive from febrero, 2013

‘DIOS NUNCA REZA’, UNA RESEÑA EN GALEGO

Feb 19, 2013   //   by admin   //   Blog  //  2 Comments



Una  nueva reseña de ‘Dios nunca reza’, todavía, esta vez en la web Alma do revés, por la escritora Lula Souto:


Dietario de Patxi Irurzun que abrangue o verán do 2008, cando a crise abafante empezaba a facerse notar. Cunha prosa directa, sen artificios, con palabras espidas, tan só perfumadas de certo lirismo, que deixan o corazón revirado, Patxi, inadaptado que vive a destempo e non encaixa na engranaxe do mundo, fai malabarismos entre a vida real e a literaria, mesturando arelas e soños perdidos na loita cotiá contra o Monstro – léase a banca, a administración, etc. A mudanza de Patxi e a súa familia ao extrarradio de Pamplona cando está a piques de nacer a súa filla e de perder o traballo, resulta unha atinada metáfora da actual sociedade española que anda a mudar a un lugar de incerteza onde non se albisca un horizonte de esperanza.


Dietario de Patxi Irurzun que abarca el verano de 2008, cuando la crisis asfixiante empezaba a dejarse notar. Con una prosa directa, sin artificios, con palabras desnudas, tan solo perfumadas de cierto lirismo, que dejan el corazón retorcido, Patxi, inadaptado que vive a destiempo y no encaja en el engranaje del mundo, hace malabarismos entre la vida real y la literaria, mezclando deseos y sueños perdidos en la lucha cotidiana contra el Monstruo – léase la banca, la administración, etc. La mudanza de Patxi y su familia al extrarradio de Pamplona cuando está a punto de nacer su hija y de perder su trabajo, resulta una acertada metáfora de la actual sociedad española que se está mudando a un lugar de incertidumbre donde no se vislumbra un horizonte de esperanza.

EN ‘PRIMERA PERSONA’

Feb 18, 2013   //   by admin   //   Blog  //  2 Comments

Donald Ray Pollock, Junot Díaz, Shalom Auslander, Patxi Irurzun… (léase manteniendo el mismo tono enumerativo en cada uno de los autores, todos ellos escritores de talla internacional).

Sí, los días 3 y 4 de mayo estaré en el festival «Primera Persona«, en el CCCB de Barcelona,  junto a estos  y otros monstruos, hablando de mi diario Dios nunca reza. No me lo puedo «de creer» y no sé qué tendré que hacer para estar a la altura (quemar dinero, masturbar un mono…).

Pero bien, bien, Dios nunca reza sigue su  modesto, entrañable pero lentamente exitoso recorrido, ganando adeptos entre aquellos con quien tropieza. Seguiremos informando

http://primerapersonabcn.blogspot.com.es/2013/02/the-raincoats-lidia-damunt-donald-ray.html

¿LITERATURA NAVARRA?

Feb 10, 2013   //   by admin   //   Blog  //  4 Comments

En el encuentro de (algunos) escritores navarros que organizó Diario de Navarra, con portada y todo y doble página interior. Aquí abajo dejo lo que, más o menos, vine a decir:

¿Literatura Navarra?

Yo creo que a ningún escritor, al menos a mí no, nos gusta que nos echen a un saco y nos pongan una etiqueta, que nos clasifiquen y nos metan un cajón (a mí solo me gusta cuando todavía siguen diciendo que soy un joven escritor), pero creo que también es algo lógico, huir de las etiquetas, por una parte porque uno aspira a conseguir una voz propia, singular, y por otra porque en el fondo escribir es una actividad solitaria, probablemente sea la actividad artística que menos dependencia de nadie implica, y a mí eso es una de las cosas que me gusta de escribir, que soy yo quien mando, que puedo ser un francotirador, o un bicho raro. 

Por otra parte, yo llevo ya muchos años escribiendo, y muchos libros a las espaldas, con más o menos suerte, y durante este tiempo lo cierto es que los escritores que he conocido, con los que he tenido relación, con los que comparto gustos, lecturas, afinidades electivas, por una u otra razón generalmente no han sido navarros, pero es que no han sido navarros, ni murcianos, ni chinos, así hablando en general, sino personas, individuos, de diferentes sitios, balas perdidas que al final por cosas del azar se encuentran.

En Navarra me ha costado encontrar vínculos y además creo que también ese individualismo, ese ejercer de francotirador es algo propio de los escritores navarros, o al menos de los últimos escritores de referencia que hemos podido tener, como Pablo Antoñana o Miguel Sánchez-Ostiz, de los que yo en alguna ocasión he hablado como escritores betizu, que son esas vacas salvajes del Pirineo, escritores a los que tampoco le gustan los establos y que han ido por libre.

Y ya para acabar, creo que en realidad los escritores navarros somos desconocidos entre nosotros mismos, no nos leemos, o nos leemos poco, y por si fuera poco yo creo, o supongo, que la literatura navarra también debería abarcar a los escritores en la otra lengua de navarra, el vasco, y de hecho, aquí creo que no hay ningún escritor en euskera. 

Por todo eso, planteo esos interrogantes y dudas sobre si existe o qué es la literatura navarra.

ga('create', 'UA-55942951-1', 'auto'); ga('send', 'pageview');